Morris Minor Club Nederland

Op weg naar Charlbury bezochten we de beeldentuin met sculpturen van Henry Moore en waar ook verschillende beelden stonden van Rodin zoals deze beeldengroep “de burgers van Calais”.

Ik vind het een fascinerend gegeven dat er mensen komen kijken naar je werk, terwijl je al een kleine 100 jaar dood bent. Dat getal honderd is ook het thema van de National Rally van de (jongere’) zusterclub MMOC. 

Een eeuw Morris en de Bullnoses rijden nog steeds rond. Er reed een keur aan vooroorlogse motorwagens rond. Waaronder die van Evert Spapè met zijn Morris Twelve Four uit 1935. Dat deze motorwagen in topconditie is bleek wel, reed hij met vele jongere Minors de ferry af in Harwich, hij kwam als eerste aan. Tot Evert ́s eigen verbazing zo leek het. Hij glom ervan!

We waren met velen gekomen. Ja ik weet wel dat het er minder waren als vroeger maar ook nu overschreden we net de 10% van het ledenaantal van onze club, dus net zoveel als toen. Na onze nieuwe tent te hebben opgezet, verkenden we de Dutch Compound.  

Evert had natuurlijk de club vlag al gehesen. De volgende dag stond ik om 09.00 uur op het grote veld bij het vak waar de overzeese clubs zich dienden op te stellen. De Nordisk Minor Klub had zich hier al over de volle breedte geïnstalleerd. Dus hebben we maar plek naast hun geclaimd en gebruik gemaakt van de achterkant van hun tent.

Zo leunend tegen de tent van de Nordisk MM club konden we ons toch enigszins presenteren. Ik ben het grootse gedeelte van de dag bezig geweest met het opwachten van onze clubleden om ze in het juiste vak te krijgen. Dat lukte redelijk. Er waren meer dan tweeduizend Morrissen, meer dan een dagtaak om te zien. Vooral het vooroorlogse spul en de commercial vehicles waren een lust voor het oog.

De vooroorlogse generatie was goed en rijk geschakeerd aanwezig.

Hier de aankomst van HM the Queen en Prince Philip, met hun “appropriate car for small errands”.

Het was niet al te best weer, maar een Brit verzekerde mij " All weather is British weather"! Hevige windvlagen en regen ten spijt er zijn nog steeds echte mannen in de UK die zich daar niets van aantrekken. Je moet maar durven in deze houten skeletten met wat geverfd linnen omspannen het luchtruim te kiezen. Biggles is not dead! He still flies !!

Op zondag kregen we een heuse vliegshow van deze toestellen te zien, spectaculair !

... Red leader... do you read me loud and clear, bandit on five o clock....... Winco Waddle, my gun is locked. Damn!

Voor de overzeese club ́s was er een `hoflijkheids` tent in gericht waar koffie, thee en drinken geserveerd werden. Op zondagmiddag was er een ontvangst voor afgevaardigden van alle club besturen. Elke vertegenwoordiger van een bestuur uit Canada, Nieuw Zeeland, Australië, Tasmanië, Duitsland, Zweden, Denemarken, Noorwegen Amerika, Italie, Portugal èn van alle MMOC branches kregen handje van John Frye chairman en Ray Newell secretary MMOC, een herinnering, een boekje over 100 jaar Morris en er werd een foto gemaakt van dit belangrijke gebeuren gemaakt.

Laat ik nou net die ochtend onze onderstaande stand achtergrond hebben opgehangen.

En daar stonden ze pal voor. Real British reception with typical Dutch background ! Gut wat heb ik daar een schik om gehad. 

Nog even een foto voor vertrek voor Cornbury House. Tja en dan is het National Rally weekend weer ten einde.

Men wordt overigens verzocht middels een bescheiden bordje, om op deze oprijlaan plaats te maken voor opstijgende en landende vliegtuigen! Je zal het even niet door hebben zeg.

Wij hebben onze reis vervolgt en reden door de Cotswold ́s, Wiltshire, Somerset, Dorset, Hampshire, Sussex, Kent en Essex. Onderweg heb ik de dunne inloop motorolie ververst en oliefilter vervangen want de eerste 1000 kilometer zaten erop. Buiten een contactpuntjes probleem van de verdeler heb ik geen enkel probleem ondervonden met mijn Traveller. Ze is dus goed gemaakt. Er staat nu 2300 kilometer op de teller. Het was een geweldige vakantie op deze manier met 100 jaar Morris in Cornbury Park als icing on the cake. 

Keep on MINORing ! Henk Bannink